Pagina's

maandag 27 oktober 2014

De 'ik-hou-van-meuk' tag

Snorrend op het wereldwijde web (ja weer) stuitte ik op deze "tag" van Ooh La Lau. "Leuk" dacht ik toen, om er vervolgens niets mee te doen.




Maar toen ook De Groene Meisjes en Ik Ben Iris Niet meededen, was ik om. Ik hou namelijk ook enorm van "meuk". Na járen in het gareel te hebben gelopen (mijn spannendste aankoop was een retro-achtige stoel van Ikea) ontmoette ik Albèrt. En Albèrt houdt van meuk! Sterker: Albèrt heeft het "houden van meuk" tot een kunst verheven... Toen hij met ál zijn spullen bij mij introk was ik daar niet onverdeeld blij mee, er zat namelijk ook échte "meuk-met-hoofdletters" bij. Dat werd dus filteren met de hoofdletter "F". En ik werd steeds gelukkiger, want er zaten echt wel wat pareltjes tussen. Inmiddels zijn we ruim 5 jaar verder en schaffen we samen regelmatig nieuwe "meuk" aan. We volgen geen trends, maar kopen wat we zelf mooi vinden. Daarom is ons huis niet in één woord te omschrijven, kijk zelf maar...

Hoe vaak ga je naar de kringloop?



Niet zo heel vaak, áls ik ga is het vooral omdat ik iets nodig heb, liefst voor bijna geen geld. Toevallig kocht ik onlangs nog een kleedje voor in de gang bij Opnieuw&Co en mijn Tomado rekje komt ook daar vandaan. Helaas hebben we geen auto meer, daardoor wordt het kringlopen wat minder makkelijk. Maar als ik dan iets vind, ben ik ook niet te beroerd om mijn vondst met gevaar voor eigen leven te vervoeren op het rekje van mijn fiets. Oplettende kijkers hebben al eens een Sas zien fietsen met op haar rek een side table voor dochterlief en een rotan stoel, gevonden langs de weg. Waar een wil is, is een weg. En in Frankrijk bezoeken we tegenwoordig ook de Vide Grenier.


Wat is je favoriete kringloop?


Ik ga graag naar Andrea's Retroloods in Zwijndrecht. Nou ja, gaan... Andrea is een vriendin met een neus voor leuke dingen en een hart van goud. Als ik iets nodig heb, of zoek, bel ik altijd eerst even naar haar. Dat is makkelijk, in verband met het geen auto verhaal, maar ook leuk. Je merkt dat ze moeite doet en niet alleen voor mij. Vaak heeft ze wat ik zoek, of iets anders dat ik toch wel heel leuk vind. Ook verlies ik me graag bij Pandora & Pandorus of snor ik op Marktplaats. En ik hou ook van vintage kleding, daar heb ik alleen geen adresje voor. Wat ik tegenkom en ook nog leuk vind én het is te betalen, koop ik.

Wat is je grootste tweedehands-aankoop?


De grootste is zonder twijfel onze kast. Bij verhuizing één hadden we een kast nodig, Andrea had dit prachtige exemplaar. We kochten hem, maar bij aankomst in ons nieuwe huis, bleek de kast te groot voor de woonkamer. Hij belandde in de gang, ook heel mooi, maar toch nét niet wat ik voor ogen had toen we hem kochten. In huis twee hadden we meer geluk. De kast staat nu te "shinen" in onze nieuwe woonkamer. Ik ben nog zoekende naar de inrichting van de kast, ben er nog niet helemaal tevreden over. Het zal helpen als de schilderijtjes hangen, dat geeft wat meer lucht denk ik. Maar ik sta open voor ideetjes hoor.  

Op welke tweedehands-aankoop ben je het meest trots?


De aller aller aller mooiste is niet meer, mijn lamp...mijn hele mooie lamp. Ook weer bij Andrea, bij verhuizing nummer één liet ik hem vallen. Dat vind ik nog steeds heel erg. Maar deze schilderijtjes (zo noem ik ze maar) zijn mijn allerliefste aankoop. Ik kocht ze in La Bourboule, samen met Adri en Jim op een Vide Grenier. Ik viel er meteen voor, niet alleen vond ik ze schattig maar ook omdat ik vind dat ze ons, Albèrt en Sacha, zo goed vertegenwoordigen. Het (schijnbaar) onverschillige straatschoffie en het (bijna) verlegen meisje. De reacties op mijn "schat" varieerden van "afschuwelijk" (dochter) tot "ze komen niet in de huiskamer" (Albèrt). Dus ze staan op de wc en heel stiekem hoop ik dat ze over een tijdje op een bijzondere kaart komen, we zullen zien.


Wat was het beste koopje ooit?


Niet mijn aankoop, deze stoeltjes (we hebben er nog één) van Kofod Larsen komen uit de "meuk" van Albèrt. Ik ben hier zó blij mee. Hij kocht ze ooit bij Pandorus en van mij mogen ze nooit meer weg. Ze zitten heerlijk en zijn prachtig. Hij heeft er trouwens toch een neus voor, voor die meuk. Zo ging hij helemaal uit zijn dak om een spiegel, te mooi gewoon. Alleen om díe reactie mag die spiegel van mij ook nooit meer weg. En poefjes...hoeveel poefjes kan een huis hebben? Wij hebben er nu 5 beneden staan, drie naaipoefjes, een stierenzadel en een Ikea. Allemaal in gebruik! Als we bij een kringloop zijn, loods ik hem met straffe hand langs de afdeling "poef" want genoeg is genoeg, vind je niet?

Wat was je slechtste koop ooit?

Eerlijk gezegd zou ik het niet weten...misschien een asbak in de vorm van een schelp in bruin en oranje. Mooi vind ik hem niet, maar weggooien doe ik hem ook niet. Hij staat in de kast, in het zicht. Gewoon, omdat niet heel mooi ook heel mooi kan zijn. Of de telefoon, hij doet het hoor en ik vind hem super...maar naar buiten bellen doet hij niet.

Je ziet, genoeg te zien (en te stoffen) in ons huis. En eerlijk gezegd kan er wat mij betreft nog meer bij. we blijven dus zoeken en vinden en delen. Gewoon omdat het kan en omdat het heel leuk is om te zeggen dat we een slaapkamer hebben die een echtpaar ooit cadeau kreeg, toen ze in 1940 (!) in het huwelijk traden. Verder denk ik dan maar niet, want eerlijk gezegd gruwel ik dan ook gelijk bij het idee  van wát er in die kleine 75 jaar allemaal in die slaapkamer heeft kunnen gebeuren. Welterusten...

Voel je vrij om de tag over te nemen! Uiteraard wel met vermeldingen naar Ooh La Lau, de bedenkster van de tag. Ik ben erg benieuwd om jullie verhalen te lezen, dus plaats de link naar je artikel dan even bij de comments! 

1 opmerking: