Geld schreef mij een liefdesbrief

In de Money, Meaning, Miracle Crash Course van Lou Niestadt vroeg zij ons om uit naam van GELD een liefdesbrief aan mezelf te schrijven. Dat deed ik. Hoe vaker ik hem nalees, hoe beter ik de woorden, die binnen vijf minuten op papier stonden, begrijp. Voel. Proef. En daarom wilde ik hem delen.

"Lieve Sacha,

Ik weet dat ik het je op dit moment wat lastig maak. Tough love noemen ze dat ook wel. Omdát ik het je lastig maak, ontdek jij de waarde van andere zaken. En natuurlijk weet ik dat je niet aan materie hangt (tenzij het op een knaapje hangt, of aan je voeten past), dure keukens, stoelen en koffiezetapparaten of telefoons waren aan jou toch al niet besteed en daarom hou ik van je. Alleen al daarom kom ik bij jou terug. Omdat ik van je hou Sas. Ja, IK hou van JOU, je leest het goed.

Ik hou van jou omdat je me goed besteedt. Omdat je me uitgeeft als ik er ben, maar me niet mist als ik het even laat afweten. Omdat je me deelt, zélfs als ik er even wat minder overvloedig ben. En omdat je me aanneemt als je me nodig hebt. Omdat je me omdraait en laat rollen. Omdat je me verspilt en bespaart. Omdat je me uitgeeft als water maar niet in paniek bent wanneer ik op mijn kant sta. Je neemt me zoals ik ben. En dáárom Sas, zul je nooit gebrek aan mij hebben.

Allerliefste groet van mij,
Mucho dinero"

Flow with the Go!

Lieve allemaal! Ik zou dit niet delen als ik niet zo enthousiast was over dit concept. 

Deze mail ontving ik vanmorgen van Lou. Het is geen geheim dat ik al een tijdje in haar groep zit. En eerlijk gezegd ken ik best wat mensen waar deze community zó aansluit op hun leven. Denk er eens over na! Probeer het eens een maandje, het is nice! Echt! Cross my heart and hope to die!

liefs,

Sas

BraveHeart!   

To go with the Flow is natuurlijk zalig. Lekker een beetje meebewegen en meedeinen. Ik heb lang gedacht dat dat dé manier was om in het leven te staan. Maar ik kom er steeds meer achter dat dat me eigenlijk niet zo ver brengt. Dat het ook wel heel makkelijk is, en eerlijk gezegd een beetje passief.

Ik heb ook lang gedacht dat ik het heel naar vind om overwhelmed te zijn, of een keuze te moeten maken. FOMO (Fear of Missing Out) kicks in, als ik du moment iets moet beslissen. Daar word ik onrustig van. Moet ik wel? Moet ik niet? Wat móet ik nou??!!

Omdat ik daar zelf niet van hou (dácht te houden) wilde ik het mijn (potentiële) members ook niet aan doen. Ik wilde niet dat je nú moet kiezen, want anders... En bovendien waarom zou je móeten kiezen, de Wild & Free Society is een online community, daar kun je toch gewoon 24/7 bij?! Waarom zou ik je dan onder stress laten kiezen?!

Maar nu ik het ritme van mijn business heb aangepast aan het ritme van de maan, heb ik een bijzondere ontdekking gedaan. Doordat ik alléén tijdens het éérste kwartier van de maan mijn shop open heb, om de rést van de maan(d) te kunnen focussen, is er ineens een natuurlijke urgentie ontstaan. En dát blijkt een héél gunstig effect (op mij) te hebben!

Want going with the flow kabbelt lekker. Going with the flow kan morgen ook, going with the flow is.... VEILIG! Wat ik heb gemerkt is dat ik het zo vervelend vond om te móeten kiezen omdat ik dat ongemakkelijke gevoel wilde VERMIJDEN.

Maar weet je wat het is? Groei IS ongemakkelijk! Groei HOORT ongemakkelijk te voelen! Het zorgt ervoor dat we in BEWEGING komen! Als het volgende week ook kan, waarom zou ik het dan vandaag doen?!

Omdat je niet weet of er een morgen is. DAAROM! Omdat je niet weet wat er voor je in het verschiet ligt, omdat je alleen vandaag hebt, sterker nog, omdat je alleen dit moment hebt.

Dus. FLOW WITH THE GO instead!

Het is GO time. Als je het NU niet doet, wanneer dan wel? Lekker gewoon een beetje voortkabbelen? Op de stroom van je leven? Als het een leven is waar je héél gepassioneerd over bent, ja, dan wel! Keep going with thát FLOW. Want dat is de wérkelijke FLOW. De Flow waar Mihaly Csikszentmihalyi het over heeft.
De Flow waar wij geneigd zijn in mee te gaan is meer gewoon een beetje voortkabbelen op 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg'. Voortkabbelen op 'wie zit daar nou op te wachten'? Voortkabbelen op 'ik heb geen tijd, geen geld, geen talent' voortkabbelen op de bank voor de buis, voortkabbelen op FB & co. Als je voortkabbelt op dié FLOW, dan is het heel goed dat je je ongemakkelijk voelt omdat je ineens gedwongen wordt om NU te kiézen. Ga ik iets (van mijn leven) maken of niet?! Ga ik mijn dromen waarmaken of niet? Ga ik iets leren? Ga ik mezelf laten zien? Ga ik mezelf ont.wikkelen? Ga ik uit mijn comfortzone?

Of Niet...

Want GO ligt búiten je comfortzone, waar FLOW het centrum is van je veilige wereld ligt, die misschien veilig is (lijkt!) in het niet hoeven kiézen, maar onveilig is voor een leven goéd geleefd, voor een leven waar je dúrft om voor je creatieve dromen te gaan, je VRIJHEID dúrft te nemen en je niet langer laat weerhouden door je innerlijke criticus en de angst van wat anderen ervan zullen denken. Je je niet langer laat weerhouden door je eigen oordelen en je eigen weerstand.

Als je je deze week hebt afgevraagd of je wel of geen member zou worden van de Wild & Free Society, als je je onrustig voelt, als je éigenlijk bij dat groeiende, krachtige leger van Rebel-Leerders zou willen horen, als je één van de vrouwen op de rand van (R)evolutie zou willen zijn. Dan is dit het moment.

Vandaag is echt de allerlaatste dag dat je een Wild & Free Member kunt worden deze maan(d).

Om 23:43:56 is de maan VOL en gaan de deuren van de Wild & Free Society DICHT.

Dus.

Flow with the GO! 

Als je dit leest...

...weet dan dat ik altijd gelukkig was, ook al zat het niet altijd mee. En trots, ook al leek dat soms niet zo. Onze reis was samen, vanaf jullie geboorte tot vandaag. 

De dag dat ik moeder werd zal ik nooit vergeten. Mijn meisje en ik, ik en mijn meisje. Een twee-eenheid die zijn weerga niet kende. Je werd puberend geboren kind. De zon die je meebracht, de sterretjes in je ogen, het dwarrelige kindje met de ijzeren wil. Het was niet altijd makkelijk om daar mee om te gaan, mede omdat je een kopie van mij was en bent. Grossier in “blauwe afspraken”… ik weet nog steeds niet precies wat dat zijn. Een traktatie voor de wereld, dat ben jij.

En toen kwam jij… Te laat. Uiteraard. Mijn knulletje. Vanaf dag één serieus en mysterieus. Zo zoet en bij vlagen zó driftig. Een jongen in een meisjes-familie, een cultuurschok. Zo gevoelig en tegelijk zo onbenaderbaar. Speciaal, net als je zus maar tegelijk zo vreselijk anders. Jij wilde niet weten waarom de lucht blauw was, de lucht was blauw…punt. Jij was verslaafd aan je tut. Maar toen hij op een dag weg was, was hij weg…punt. Geen probleem. (Terwijl je zus op dat punt een paar jaar eerder boos bij de buurman (vuilnisman) aanbelde om haar tut uit de vuilniswagen te laten halen). Je hebt Asperger, je bent het echter niet. Een aanwinst voor de wereld, dat ben jij.

We hebben al veel meegemaakt. De scheiding, waarbij ik niet meteen in de gaten had dat jullie het helemaal niet zo makkelijk hadden. De nieuwe partner waaraan we allemaal moesten wennen en waar we al snel heel gelukkig mee werden. Jullie talent voor geluk. De verhuizingen, dat waren er best veel, met verschillende redenen. Sommige redenen waren fijner dan andere. De winkel. Het geluk dat het ons gelukt was en daarna de desillusie van ons gebrek aan tijd voor jullie. De puberteit (OMG de puberteit!!!!). Het naderende faillissement, met alle stress daarvan. En de vrijheid die we hebben ervaren toen het faillissement eenmaal daar was. Rijk zonder geld...zo is het. Verdriet om zowel grote als kleine zaken. Het samen filmpjes kijken thuis op de bank. Het inrichten van jouw kamer Gwen. Jullie creativiteit. Het sturen in de schoolperikelen van jullie allebei. Dat alles maakt me trots en die trots ervaar ik alleen al door jullie te zien.

De overwegende blijdschap van jullie in mijn leven. De onvoorwaardelijke liefde, maakt dat ik gelukkig ben.

Altijd... 

De kunst van het afmaken...

...ik ben begonnen aan een heldenreis met als doel om eens een

reis af te maken.

Bron: louniestadt.com

Je kent het wel, ergens aan beginnen en niet afmaken omdat...nou, gewoon omdat het leven voor de deur staat. Ik zit al een hele tijd bij de Creative Campfire Community van Lou en dat is wat het lijkt. Een knappend kampvuur waar een hele schare (inmiddels bijna 700) creatievelingen zich om heeft geschaard. Iedere vrijdag ontvang je een super leuk en enthousiast (soms zelfs ontroerend) filmpje van Lou met daarbij wat lessen die je wel of niet kunt doen. No pressure, geen druk. 

Bij die lessen worden álle facetten des levens aangepakt. Je leert kijken naar jezelf en je omgeving op een manier die je misschien al kende, maar nu pas herkent. Een logisch gevolg voor Lou was de Wild and Free Society. De filosofie van de Wild and Free Society vind je HIER. En ik moet zeggen...als ik al geen fan van Lou en haar leefwijze had geweest, dan was ik het nu geworden. 

Lou heeft de wijsheid niet in pacht, dat beweert ze ook niet. Maar als wat ze doet bij je past, dan klopt het. In de Wild and Free Society biedt ze haar lessen aan. Zo kun je daar e-courses volgen die je leven aanvullen, misschien zelfs veranderen. Ze leert je Wild and Free te leven met je kinderen en er is een echte Declutter Challenge waarmee je niet alleen je huis, maar ook je hoofd opruimt. Je kunt er een cursus Art Journallen (is dat een woord?) volgen en dus ook de Hero's Journey. En alle (álle) lessen worden begeleid door de enthousiaste filmpjes van Lou. 

Nou, die Hero's Journey, daar ben ik dus mee bezig. Samen met nog wat vrouwen ben ik op reis gegaan en word ik links en rechts uit mijn comfortzone getrokken. Loslaten en vastgrijpen, daar gaat het om. Je ontmoet een Heldin, je tegenstanders en ik begin te begrijpen dat ik een grote hoeveelheid "ontwijkend gedrag" tentoonspreid als het gaat over het bereiken van mijn persoonlijke doelen. Bij de kleinste tegenslag vind ik "ineens" een klusje dat ik nog moet doen waardoor ik mijn doel (dat echt aan me trekt) links laat liggen. Of ik verzin een klus, daar ben ik namelijk ook goed in. Ik herken mijn tegenstanders nu en ga er bewust mee aan de slag. 

Voor het eerst sinds tijden geloof ik dat ik mijn doel (namelijk iets áfmaken) ga bereiken en ik weet bijna zeker dat ik dat aan mezelf, maar ook aan de filosofie, de Bondgenoten én Lou Niestadt van de Wild and Free Society te danken heb. En het leuke is: ik kan de reis altijd weer opnieuw gaan doen. En heb ook nog toegang tot alle andere lessen in de WFS, mocht ik óóit weer willen gaan de-clutteren of (God zegene de greep) tekenen.

Ben je ook nieuwsgierig naar een Heldenreis? En wil je eens kijken of het bij je past? Check her out!  

Don't Just Do It.....Do It Anyway 

Stel je voor...

...het is vrijdagochtend en je bent je lievelingsbroek kwijt. Het is tien over half negen, je loopt gekleed in je shirt, je jasje, met je sjaal om en je sokken al aan, te zoeken en je moet over tien minuten écht weg om op tijd te zijn. Wat doe je?

Juist.

Een kwartier later vind je de broek, hij hangt netjes in de kast. Gestreken. Hoe noem je dat?

Ik noem dat geluk.

Op weg naar de voordeur merk je dat je tas nergens te vinden is. Je zoekt, maar geen geluk. Je grist een plastic tasje uit de kast en stopt daar je gezonde voornemen in. Op een holletje verlaat je het pand, bedenkend: “wat een huis neemt, geeft het ook weer terug, blij dat het droog is”.

Bij je fiets aangekomen zie je dat de fietstassen openstaan. Het heeft die nacht gesneeuwd en geregend. In de fietstassen staat een laag water en vind je de tas. Doorweekt. Toch niet zo in het huis. Gelukkig heb je de week ervoor al je papieren eruit gehaald en was je bankpas toch leeg. Wederom is dat…

Geluk.

Op dat moment besluit de sneeuw die ’s nachts niet is gevallen om dat nu toch maar te doen. Tien minuten later arriveer je, koud tot op het bot, in een warm kantoor alwaar een heerlijk kopje thee klaarstaat (nou ja….nog wel even inschenken dan). Wat is dat?

Precies.

Ik wens jullie een gelukkige Vrijdag de Dertiende