Stel je voor...

...het is vrijdagochtend en je bent je lievelingsbroek kwijt. Het is tien over half negen, je loopt gekleed in je shirt, je jasje, met je sjaal om en je sokken al aan, te zoeken en je moet over tien minuten écht weg om op tijd te zijn. Wat doe je?

Juist.

Een kwartier later vind je de broek, hij hangt netjes in de kast. Gestreken. Hoe noem je dat?

Ik noem dat geluk.

Op weg naar de voordeur merk je dat je tas nergens te vinden is. Je zoekt, maar geen geluk. Je grist een plastic tasje uit de kast en stopt daar je gezonde voornemen in. Op een holletje verlaat je het pand, bedenkend: “wat een huis neemt, geeft het ook weer terug, blij dat het droog is”.

Bij je fiets aangekomen zie je dat de fietstassen openstaan. Het heeft die nacht gesneeuwd en geregend. In de fietstassen staat een laag water en vind je de tas. Doorweekt. Toch niet zo in het huis. Gelukkig heb je de week ervoor al je papieren eruit gehaald en was je bankpas toch leeg. Wederom is dat…

Geluk.

Op dat moment besluit de sneeuw die ’s nachts niet is gevallen om dat nu toch maar te doen. Tien minuten later arriveer je, koud tot op het bot, in een warm kantoor alwaar een heerlijk kopje thee klaarstaat (nou ja….nog wel even inschenken dan). Wat is dat?

Precies.

Ik wens jullie een gelukkige Vrijdag de Dertiende