Ibiza

Laat ik beginnen met de opmerking dat ik een afkeer heb van alles dat "status" moet uitstralen. Je zult mij nooit op Shabbies zien of Buddha to Buddha zien dragen. Dat heeft twee redenen: 1) ik vind het te duur voor wat je ervoor krijgt en 2) als het zo duur is, vind ik dat ik iets exclusiefs moet hebben en wil ik er niet net als (heel geblondeerd en pasteldragend) Nederland bijlopen. Maar goed, dat is mijn ding, ik vind de Shabbies dus wel leuk, maar haal mijn neus er voor op.

Net als voor Ibiza. 

Al jaren zie ik de mooiste foto's van dit prachtige eiland voorbij komen en op geen enkel ogenblik heb ik bedacht dat ik het wilde bezoeken. Het idee dat ik me tussen de zelfverklaarde ontdekkers van het eiland moet voegen staat me niet aan. Net als de (schijnbaar) heersende "zien en gezien worden" mentaliteit. Ik ga liever naar Frankrijk...met de tent ja. Daar doe ik niet moeilijk over.

Maar nu... De laatste tijd hoor ik geluiden van Ibiza's "elite". Ibiza wordt namelijk bezocht door "de gewone man" met zijn gezin.... Oh jee! Als we het nu maar drooghouden! 

Stel je voor zeg, de harde werkers uit de middenklasse hebben zich verlekkerd aan alle foto's die door de (ook hardwerkende) elite op social media werden gekwakt (al dan niet voorzien van een lekker filtertje), hebben geluisterd naar de verhalen over feesten en hippiemarkten en bedachten dat zij hun vakantie ook op dat eiland wilden doorbrengen! Dus werd er gespaard, geboekt en worden de kinderen onder de arm meegenomen naar het feesteiland, want wie houdt er nu niet van een feestje, of van een bitterbal...

Tegen het zere been van de ontdekkers blijkbaar. Waar zij eerder een zeker status genoten, zijn zij nu één van de velen, een soort Frankrijkbezoekers zeg maar. Wég exclusief genieten, want het strand, de markt en de feesten moeten worden gedeeld met, ieuw, gezinnen! In de restaurants wordt gevraagd om bitterballen en kindermenuutjes en het eiland wordt opgeleukt met neonkleuren.

Dat is vervelend voor de immer in zwart, wit of pasteltinten gehulde Ibizagangers van het eerste uur. Want hun eiland is veranderd door, ieks, tourisme. In het hoogseizoen dan. Dus moeten zij op zoek naar nieuwe grond om hun benen te laten bruinen en hun cocktails te nuttigen. Nieuwe grond die, eenmaal gevonden, weer trots wordt gepromoot middels genoemde foto's en filters. Waarna het hele feest weer opnieuw begint want: beter goed gejat dan slecht verzonnen. Je hebt nu eenmaal pioniers en volgers. Die horen bij elkaar als melk en suiker of boter en brood. Deal with it! 

Of deel het niet... Geniet in stilte van het door jou gevonden paradijs. Helaas betekent dat dan weer dat er geen status kan worden ontleend aan alle pracht en praal maar het blijft wél lekker rustig, zo lekker met je innercircle zonder bitterballen maar mét oesterbar. 

Probeer Frankrijk eens....lekker anoniem!