Kinderhandjes

Primark in Dordrecht! Hoezee??



Hey Spiegel,

Dordrecht wordt verblijd met een heusche Primark. Wat denk je daar nu van? Zelf geloof ik niet dat ik maar één cent naar deze winkel ga brengen. Alleen de naam al geeft me visioenen van shirts die door zielige kinderhandjes in elkaar worden gezet. Het schijnt dat van ieder shirtje dat 3 euro kost, slechts 2 cent bij de maker terecht komt. Nu weet ik niet hoe de levensstandaard daar is. Misschien is die 2 cent in Bangladesh wel 20 euro waard, maar dát lijkt me onwaarschijnlijk. Ik besef dat ik de ins en outs niet allemaal op een rijtje heb, maar alleen deze informatie (en dan heb ik het niet eens over de graaibakken en de massa's mensen die me bij voorbaat de kriebels al geven) weerhoudt me er al van om Primark klant te worden.

Ik ben overigens niet roomser dan de Paus hoor. Evengoed koop ik, zij het af en toe, wel shirtjes bij H&M en voor de kinderen zelfs bij de NewYorker. Daar tegenover staat dat ik tegenwoordig ook graag vintage shop en de kleding van H&M zó lang draag dat het vanzelf vintage wordt.

Nu wil het geval dat er 1,5 meisjeskuiken in ons gezin rondloopt. Zij kunnen hun geluk niet op! Een Primark!!! In Dordt!!! Dat staat garant voor "Heel Veel Voor Heel Weinig" en het is "bijna-vrouw"-eigen dat ze daar heel gelukkig van worden. Ik kan het niet verbieden natuurlijk, het is hun eigen geld. Maar tóch kan ik het niet laten om tijdens het avondeten terloops de "grote boze Primark" en de "zielige kinderhandjes" naar voren te schuiven. Heel stiekem probeer ik hen een andere richting in te duwen, meer fairtraderig en duurzaam. Uiteraard trappen ze daar niet direct in maar als ik dan over eenheidsworsten begin is het zaadje geplant en in de aanloop naar de opening zal ik het zo nu en dan wat water geven. Misschien bedenken de meiden dan ineens zelf dat ze ook geen klant van Primark worden. En natuurlijk zullen ze de Kringloop niet plat gaan lopen, dat is weer een brug te ver. Als ze er maar over nadenken...dat is voor nu genoeg.

Hou me ten goede, ik ben geen Wereld Verbeteraar,  iedereen mag zelf weten waar hij (of zij) zijn geld aan besteedt. Ik vind alleen wél dat "men" verplicht is om na te denken. Om een bewuste keuze te maken. Je bent niet perse een slecht mens als je bij Primark koopt, maar je zou de alternatieven kunnen overwegen. 

Hoe doe jij dat? Sturen in een richting die jou goed lijkt. Stúren hè, niet manipuleren! 

 xx


Het Spiegeltje van Barbara vind je HIER

 

-- We vinden het leuk dat je ons leest en we vinden het nóg leuker als je reageert! --

Re: Slappe Lach

Dit blogje is de start van een nieuwe rubriek: “Spiegeltje…”

In deze blogjes schrijven Sacha van "Sorry about the mess but we live here" en Barbara van "Barbaramama" briefjes, zogenaamde Spiegeltjes, naar elkaar over alledaagse herkenbare of minder herkenbare dingen. Tweewekelijks verschijnt er een briefwisseling. De ene keer stuurt Barbara een brief en beantwoordt Sacha hem en de volgende keer andersom

Sacha en Barbara leerden elkaar ongeveer 9 jaar geleden schrijvend kennen. En soms heb je dat: dan klopt alles. Levens lijken synchroon te lopen. En je hoeft de ander maar in de ogen te kijken of je hebt het gevoel dat je in de spiegel kijkt.

We wonen niet bij elkaar in de buurt, voor Sacha voelt deze blog als een verdieping van de vriendschap, ze denkt dat dit voor Barbara ook zo is. Ze noemen elkaar niet voor niets "Spiegeltje"

Onderstaand vind je het eerste antwoord dat ik naar Barbara stuurde:

----------

Ha liefje!

Kom eens een tijdje hier wonen. Bij mij rollen de tranen nog regelmatig over mijn wangen hoor. Van de slappe lach inderdaad. Vaak gebeurt het onverwacht, op momenten dat ik vreselijk moe ben bijvoorbeeld. De lachbui zou dan even goed een huilbui kunnen zijn, maar oh oh oh wat lucht dát op! Snikkend van de lach over je bureautje hangen om niets, heerlijk!

Onbevangen ben ik al lang niet meer, daar heeft het volgens mij ook niets mee te maken. Rare situaties, versprekingen en je "state of mind" denk ik des te meer. Zoals ik al zei, óf heel moe óf uitermate relaxed. Als je piep bent, zoals onze kuikens, komt daar dan ook nog die onbevangenheid bij en is, denk ik, het recept voor slappe lach gemaakt.

Kan me wel een paar volwassen momentjes herinneren overigens. Ben nogal visueel ingesteld, dus toen ik ooit een lading siliconenkippen (in plaats van de kiTTen) ging verschepen zag ik gelijk Pamela Anderson voor me. Kwikkie, het paard dat vooruit trapte liet me ook de tranen over de wangen rollen. En toen ik door Albèrt aan Truusje (zijn  moeder) werd voorgesteld, stelde ik me voor dat ik al tapdansend in een roze tutu van de voor- naar de achterdeur tapte. Met Shirley Temple krullen en al. Daar hebben we echt heel lang om liggen gieren van de lach. En ik kan niet anders zeggen dat het me heel regelmatig gebeurt. Misschien sta ik goed in contact met mijn inner-child.

Weet je waar ík altijd met bewondering (en een tikkie jaloezie) naar kijk? Naar vrouwen die met hun hoofd in de nek voluit kunnen schaterlachen.  Zo van hahahaha! Zomaar, om iets kleins. Nou echt hoor... ik kan goed lachen en doe het ook zo vaak mogelijk, maar verder dan een grinnik of een knor en misschien een verkeerd geplaatste gnuif, zul je van mij niet horen. Ook al is de grap nog zo goed of de situatie nog zo lollig. Als ik "schaterlach" klinkt het, in mij  oren, toch altijd een tikkeltje hysterisch. Dan pis ik toch liever in mijn broek (van de lach welteverstaan). Als er ooit ergens een cursus schaterlachen wordt gegeven, schrijf ik me in. Ga je mee? Misschien behandelen ze dan ook de slappe lach...

----------

Wil je weten waar ik op reageer? Kijk dan bij Barbaramama en volg zo onze vriendschap. We nemen je graag mee in onze verwondering.

Als je wilt reageren zijn we zeer vereerd!