AF-SCHU-WE-LIJK!

Toen mijn dochter gisteren, veel te laat, met een blij hoofd binnenkwam was mijn eerste reactie: "Afschuwelijk!"

 

Om direct te beseffen dat dit, behalve pedagogisch onverantwoord, ook niet direct de reactie was waar mijn dochter naar zocht. Maar echt, ik schrok me kapot! Gelijk ging door me heen hoe mijn vader zich moet hebben gevoeld toen ik, jaren geleden, mijn prachtige lange lokken in lagen liet knippen... Arme pa...ik voelde je ellende nu.

 

Een kleine nuance moet hierbij wel vermeld worden... Ze kwam binnen (had ik al gezegd dat ze veul te laat was???) met nat haar. In een fractie van een seconde begreep ik dat ze niet in de sportschool had gezeten maar bij de kapper. En niet voor een knipbeurt!!! De donkere slierten hingen om haar gezichtje en ik kon wel janken. Mijn mooie haren... Uh...háár mooie haren!

 

Ze beet dapper door. "Leuk hè mam! Ik wilde het al lang zo graag en toen ik mijn geld kreeg dacht ik; nú moet ik het doen..." Mij verwachtingvol aankijkend. Ze kent me blijkbaar. Inmiddels was ik voldoende hersteld van de eerste schok en kon ik uitbrengen dat het haar wél mooi stond en dat ik blij was dat ze het zelf mooi vond. (het was nog steeds nat) Eraan toevoegend: "het is jouw hoofd, jij moet er mee lopen" (en mezelf inwendig weer een tik op mijn vingers gevend; Foei Sas")

 

Ze ging naar boven. Wanhopig keek ik vriendlief aan en volgde haar op een holletje. Alarmbellen gingen af, damage control moest gepleegd worden en wel NU! In haar kamer zag ik voor het eerst de nieuwe kleur...en die was gewoon goed. Niets meer en niets minder. Nu kon ik haar vertellen dat het mooi was, zonder liegen. En gelijk heb ik mijn excuses aangeboden. Het moment kon ik niet meer terughalen, gemiste kans. Maar mijn meisje begreep me, ze verwachtte twee reacties. Dit was er één van. Ze kent me echt!

 

Maar wát was er nu zo afschuwelijk? Het feit dat ze mijn uh háár prachtige eigen haarkleur geverfd heeft? Of dat ze mij daarin niet heeft gekend, het gewoon heeft gedaan zonder overleg? Dat ze zo gróót wordt? Het is zo makkelijk om onvoorwaardelijk van je kinderen te houden, als ze doen wat je zegt of wat je van hen verwacht. Het besef dat ze steeds vaker haar eigen koers zal gaan varen is voor mij, als control freak, redelijk afschuwelijk. Maar dát ze het gaat doen is een zekerheidje, het verven van haar haar is voor mij een milde les. Ik moet haar gaan loslaten... Afschuwelijk!