Zestien cent!

Vroeger viel het me niet op, nooit eigenlijk. De prijsverhogingen die tussen neus en lippen worden doorgevoerd.

 

 

Nu het bij ons uit de lengte of uit de breedte moet komen valt het me dus wel op. Pakte ik vroeger bij voorkeur de duurdere variant van een product (want: duurder = beter), ga ik tegenwoordig bijna altijd voor de bodemprijs (want: hoe slecht kan goedkoper zijn). Ik zeg "bijna altijd" want aan sommige merken blijf ik trouw, hondstrouw welteverstaan. Zo worden, onder andere, onze kleertjes nog altijd gewassen in Ariel en eten we de crackertjes van Lu. De Heilige Graal genaamd Coca Cola halen we alleen nog in de aanbieding en we eten chips van Albert Heijn voor 60 cent, is mooi genoeg voor een snackje. Ik loop al tellend door de winkel en schaam me daar niet voor. Hooguit ziet het er een beetje vreemd uit, de mevrouw met de rimpel in haar voorhoofd omdat ze nu eenmaal niet zo goed kan hoofdrekenen. "Sssst niet tegen me praten, ik ben een moeilijke som aan het uitrekenen!" Bij de kassa weet ik plusminus wat ik kwijt ben, afrondingsverschillen daargelaten.

 

Gisteren liep ik dus nietsvermoedend door de Albert Heijn, ik had nog snel een boodschapje nodig en het "Schep en Schoon"-kattengrit is nu eenmaal het beste, de Ferrari onder de gritten. Niet de goedkoopste, maar wel het meest effectief. Een kilootje rietsuiker is bij AH het voordeligst, dus ook die stond op mijn lijstje. Ik had een beetje haast dus toen ik bukte (goedkoop staat laag) was ik niet voorbereid op de gruwel die me te wachten stond. Was de rietsuiker vorige week nog 78 cent - nu stond op het kaartje met pen aangegeven dat ik er 94 cent voor moest betalen! Met PEN! Ze doen er helemaal niet moeilijk over dat de prijs van één product met 20% stijgt! Uit frustratie reikte ik naar het pak ernaast, dat leek groter, was ook duurder maar hey, niet zomaar met zulke gekke dingen komen hè. Gelukkig zag ik op tijd dat ik daar dezelfde hoeveelheid kreeg als voor die 94 cent. Even overwoog ik nog...het is duurder...dus ook beter? Maar gelukkig kwam ik bij zinnen en ging toch voor de prijsverhoging. Het blijft goedkoop, 94 cent voor een kilo rietsuiker. 16 cent meer dan vorige keer, dat dan weer wel.

 

Gekkigheid natuurlijk, tuurlijk baalde ik ervan, maar van die 16 cent ga ik heus niet (nog een keer) failliet. Het zette me wel aan het denken. We zijn nu een maand of acht onderweg en eigenlijk zijn we geheel naadloos omgeschakeld naar het "meer-doen-met-minder". Als je niet veel hebt is het namelijk niet zo moeilijk om niet teleurgesteld te zijn, als iets er even niet in zit. Tenminste, dat is mijn ervaring. Je legt je er sneller bij neer. Daar word je handig in, langzaam worden de eisen minder hoog en de teleurstellingen daardoor ook minder groot. Daar tegenover staat dat het geluk dat je ervaart als er eens een meevaller is vele malen groter is (over de paniek bij een tegenvaller hebben we het vandaag niet). Als ik voor mezelf spreek, kan ik bevestigen dat mijn creativiteit nog nooit zó duidelijk aanwezig is geweest. Als je moet, dan moet je. Creatief in denken, doen en leven. Het gaat ons best goed af en daar ben ik trots op.

 

Zonder te koketteren met onze situatie heb ik wel de behoefte om mijn inzichten te delen. Ik wil het "Hoe" laten zien. Omdat ik denk, nee, ik wéét dat iedereen bepaalde handvatten kan gebruiken. Daarom zal ik aan het eind van dit jaar het budgetspreadsheet, waarmee ik ons budget met ijzeren hand beheer, delen. Zonder onze bedragen natuurlijk, gaat je niets aan. Door jou in te vullen, met je billen bloot kijken naar wat er in komt en wat eruit gaat. Zonder smokkelen. Ik kan je beloven dat het een openbaring is, grip op je knip. En als die controle, die rust, er eenmaal is gaat de rest vanzelf.