Re: Wat eten we vandaag?

Barbara schreef een Spiegeltje, Dit is mijn antwoord.

Hussen! Met zingoren... Dát eten we vanavond. Recept van mijn opa dat, geloof ik, in dezelfde categorie als de "apenkots" van jouw vader valt. Grappig hoe dit van generatie op generatie wordt overgenomen.

Ja, eten...ik heb er niet zoveel mee. Ik hou niet van koken, ben een keukenvandaal. Niet zelden komt het voor dat we rond etenstijd nog moeten bedenken wat het gaat worden die avond. Tegenwoordig kookt Albèrt en soms staat het oudste kuiken in de keuken dus zo goed als altijd kom ik er netjes onderuit. En áls ik kook, kun je dat niet onder de noemer koken scharen. Ik kook niet, ik maak eten. Zonder bezieling, op de automatische piloot. Als ik dagelijks een volledige maaltijd uit een tube zou kunnen halen zou ik het doen. Gut...wat klinkt dat koud zeg! Maar het is wel mijn relatie tot eten, zonder filter.

Wat we eten is ook voor mij vaak een verrassing. Ik begrijp niets van mensen die 's morgens al over het avondeten beginnen. Hoezo dan? Ik kan me echt niet verheugen op een bord met boontjes of een kom met soep. Waar ik me wél op kan verheugen is de actie zelf, het eten op zich. Want als het eten eenmaal gekookt is, gaan we aan tafel. Jazeker, wij eten aan tafel! Want dát vind ik dan weer wél heel erg fijn, samen aan tafel. Kletsen over de dag van vandaag, bespreken wat je belangrijk vindt en luisteren naar elkaar. Mijn kinderen eten alles, zitten bijna nooit met lange tanden aan tafel. Ja, paprika, dat is een weggeschoven groente, net als champignons. Maar verder gaat het er zonder morren in, onder het genot van dat goede gesprek of in stilte. Maar bijna altijd samen. We geven het eten ook altijd een cijfer (tik van het gezin) gemiddeld krijgt het een 7, niet slecht toch.

We eten twee keer per week een prakkie, op woensdag zijn de kinderen weg dus doen wij makkelijk (pizza ofzo), vrijdag patatdag (hoeft voor mij niet perse) en minstens 1 x pasta. Die vaste dagen zijn overigens wel een dingetje, ik vind ver-schrik-ke-lijk om een jaar van te voren al te weten wat ik op, bijvoorbeeld, vrijdag de dertiende zal eten. Stom! Maar dat terzijde... In het weekend rommel ik maar wat aan.

Als de kinderen er zijn zit er meer structuur in dan wanneer we samen zijn. Op zaterdag zouden we dan zomaar "chips" kunnen eten. Op zondag is er meestal iets makkelijks maar wel gezond, denk aan een stamppotje of gebakken aardappelen met sla of een boterham met ei. Als de kinderen wel thuis zijn probeer ik het wel extra gezellig te maken. Pannenkoeken of gourmetten, maar echt niet ieder weekend! Tegenwoordig is Gwen vaak aan het werk dus eet ze op zaterdag niet mee. Dan eten we BOS (bord op schoot) en kijken we naar Lachen om Homevideo's, hoe burgerlijk wil je het hebben ;-).  Ik hou van de kneuterigheid die bij de maaltijd komt kijken, het maakt me niets uit wat er op mijn bord ligt eigenlijk.

Hier dus geen vier gangen diner tijdens de kerstdagen, ik kijk wel gauw uit. Vergeet nooit meer hoe mijn moeder úren in de keuken had staan zwoegen en dat wij allemaal onze neus optrokken. Zó zielig. (achteraf dan he, toen vond ik dat ik volledig in mijn recht stond). Naar mijn mening is een pan erwtensoep ook oké op de kerstdis, zolang de tafel maar mooi gedekt is en het gezelschap fijn.

Als ik alleen zou wonen zou het, denk ik, een drama worden. Waarschijnlijk zou ik op de bank eindigen met een toastje kaas. Dagelijks. En daar zou ik nog tevreden mee zijn ook. Of met een emmer B&J's. Niet omdat ik niet voor mezelf wil zorgen (krijgen we dat weer) maar omdat ik dát nu eenmaal veel lekkerder vind dat een bord met boontjes. Maar het is wel saai....zo zonder tafelgenoten. Blij dat ik niet alleen ben, die boontjes neem ik dan maar op de koop toe.