Tien dingen die je beter niet kunt doen

Ik beschouw mezelf als een blond, maar intelligent persoon

Zo.

 

 

 

En omdat december nu eenmaal de maand van de lijstjes is, besloot ik niet achter te blijven. In mijn leven ben ik al regelmatig in situaties verzeild geraakt waarvan ik dacht: "Hm....matig." Dan heb ik het over momenten die ik zélf heb opgezocht maar er, achteraf, misschien beter over na had kunnen denken. Dus niet over de open deur die ik zou kunnen intrappen over ons winkelavontuur, dat weten we nu wel, maar meer over zaken waar iedereen rekening mee zou moeten houden. Vandaar dat ik nu deel...een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.

 

Eerst zijn daar de voor de hand liggende gevallen. Scroll maar door als je een "Duh-erlebnis" hebt.

• als iets te goed lijkt om waar te zijn, dan is het vaak ook te goed om waar te zijn
• eet geen gele sneeuw
• geen ijsblokjes de koelkast in smijten als je nijdig bent, het glasplaatje breekt dan
• niet denken dat je alles al weet, je bent nooit de oud om te leren

 

En dus stoten we door naar het grovere werk, lees en leer...

 

• ik ben altijd een beetje onhandig geweest in het maken van contacten. Toen ik als bakvis op dansles zat vroeg een jongen "Hoe zijn jullie?" Rare vraag dacht ik en antwoordde dan ook: "Nou uh....gewoon...aardig...niets bijzonders eigenlijk" De jongen keek me vreemd aan en zei: "Ik bedoelde eigenlijk of jullie op de fiets waren of lopend..." En ik zakte voor de zoveelste keer in mijn leventje door de grond (dit was nog voor ik smakelijk om mezelf kon lachen)

 

• toen ik jong(er) was gebruikte ik Aapri om te scrubben, ken je dat nog? Een goedje met daarin stukjes perzikpit dat je over je huid moest halen om een perzikzacht huidje over te houden. Dat kocht ik van mijn eigen centjes, verdiend bij Blokker. Mijn vader, een man van vele ideeën, zag dat aan en adviseerde mij om mijn geld anders te gebruiken. Immers, met een ruwe handdoek zou je het zelfde resultaat behalen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen de Aapri op was pakte ik een ruwe handdoek en boende mijn wangen grondig. Groot was de horror toen bleek dat ik te ruw was geweest en ik de huid van mijn wangen had geschuurd. Ik heb een paar weken met korsten zo groot als rijksdaalders op mijn wangen gelopen.... Bedankt pa! ;-)  

 

• iets ouder en wijzer woonde ik op mezelf en sportte ik. Ja echt, ooit deed ik dat. Ik zat op stepaerobics en daar had je van die leuke pakjes bij, met slobsokken. Een essentieel onderdeel van het pakje, zonder die sokken was het pakje niet compleet. Op een dag was ik mijn spullen bij elkaar aan het zoeken en bleek dat mijn sokken nog nat waren. Ik had pas een magnetron en dacht (en nog steeds vind ik het geen gekke gedachte) "als een droger het kan, kan een magnetron het sneller" Een paar keer ging het goed. Voor het sporten gingen mijn sokken een paar seconden in de magnetron en kwamen er droog-achtig uit. Tot de dag dat ik de tijd vergat... De sokken vatten vlam. Van de sokken bleef niets over en de magnetron bleef bij gebruik nog jaren een vreemd rubberachtig geurtje afgeven.  

 

• een paar jaar later, in een nieuw leven, kreeg ik eters. Voor het eerst anders dan mijn eigen familie en het waren er véél. Het waren ook nog mannen dus ik bedacht dat stevige kost een goede beslissing was. Andijviestamp zou het worden. Met spek. Ik schilde aardappels voor een weeshuis en kocht eenzelfde hoeveelheid speklapjes. De speklapjes moesten, in mijn beleving, goed knapperig worden en meestal lukte dat. Dit keer echter had ik het vuur te hoog gezet waardoor de boter te zwart werd. Ik had een kleine keuken en moest de pan kwijt. Naar buiten met dat rokende ding en ik zette de gloeiendhete pan op mijn schuurtje. (...) Dat had ik beter niet kunnen doen want toen ik de pan weer wilde pakken zat hij vast gesmolten in het bitumen dak. Uiteraard tot groot vermaak van mijn gasten.

• een keer was ik bij Barbara op visite geweest. Toen ik in het donker terugreed reed achter mij een auto. STOP POLITIE... Nu ben ik niet zo'n held dus in een seconde tijd besloot ik om niet zomaar te stoppen. Ik was in the middle of nowhere en het was heul donker. "Ja zeg, iedereen kan wel zo'n bord in zijn auto zetten" dacht ik nog. Ik reed dus door naar een verlicht benzinestation. Oom agent was niet zo gecharmeerd van mijn actie. Mijn achterlichtje bleek het niet te doen. Gelukkig kreeg ik alleen een waarschuwing, maar stoppen is aan te raden.

• en sinds gisteren heb ik een nieuw wapenfeit... Toen ik in de spiegel keek, zag ik dat mijn wenkbrauwen wel een pincetje konden gebruiken. Nu moet je weten dat een schoonheidsspecialiste mij ooit vroeg wie mijn wenkbrauwen in vredesnaam bijhield. Toen ik antwoordde dat ik dat zelf deed maar er nog nooit een cursus voor had gevolgd, reageerde ze schaterend dat je dát wel kon zien. Ennieweej...fijne motoriek en Sas...geen goede combi. Maar toen ik gisteren zag dat het nu wel erg uit de klauwen liep besloot ik daar iets aan te doen. Plukken was veel werk maar ik had ook nog van die handige waxstripjes. Grote stappen, snel thuis. Daar hou ik van. Dus toen ik me gisteren in de badkamer weer herinnerde dat ik mijn wenkbrauwen moest doen pakte ik mijn strips, in plaats van het pincet. Ik nog had de tegenwoordigheid van geest om mijn wenkbrauwen in te vetten met kokosolie zodat ik niet het hele zwikkie zou wegtrekken. Helaas was dit niet afdoende. Want toen ik na de eerste ruk een kwart van mijn rechter wenkbrauw op het stripje zag zitten wist ik dat het foute boel was... En toen moest de linker nog...

 

Lieve mensen, als jullie me een dezer dagen tegen het lijf lopen, denk dan niet dat ik verbaasd ben om je te zien. Ik heb alleen mijn wenkbrauwen gewaxed...en dat had ik beter niet kunnen doen...