Wankelmoed: Rechtop staan, zonder te overstrekken

...het zal vorig jaar september geweest zijn (natuurlijk was het vorig jaar september, maar het loopt zo lekker, zo mijmerend) toen ik in de Flow een artikel van Désanne van Brederode las. Het ging over Wankelmoed, de moed om te durven twijfelen en ik was verkocht. 

Als ik naar mezelf kijk, durf ik te stellen dat ik zéér Wankelmoedig ben, want wat houdt het in, die Wankelmoedigheid? 

In het kort komt het er op neer dat je durft uit te spreken wat je dwarszit. Het is heel normaal om te wankelen over de dagelijkse dingen. Vriendinnen die je een tijdje niet hoort (zou ik iets verkeerd gedaan/gezegd hebben), je opvoedkunsten (of het "gebrek" daaraan), dingen thuis of op je werk. Het vergt moed om je twijfels te uiten want het maakt je heel even kwetsbaar. Maar je geeft mensen ook de kans om een stukje van jou te zien dat anders is dan ze misschien verwacht hadden. Bijkomend voordeel, ze krijgen ook de gelegenheid om te reageren op jouw aannames, wel zo prettig. Iedereen zou een beetje wankelmoed moeten hebben.

Zoals vaak heb ik ook hierin, zeker als ik mensen net leer kennen, de neiging om door te slaan in mijn Wankelmoedigheid. Ik vergroot mijn zogenaamde tekortkomingen en maak zo mezelf kleiner dan ik in werkelijkheid ben. En met welk doel?? Het is een nare eigenschap, niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn gesprekspartner. Ik kom over als een onzeker persoon, in plaats van de wankelmoedige ik die ik ben. Want ik ben sterker dan ik in eerste instantie laat zien. Het is niet voor niets dat Dieklah op een bepaald moment riep: "Ja Sas, nu weten we het wel. Misschien wordt het nu eens tijd om jezelf te laten zien en niet steeds te zeggen dat je lelijk, dom en onhandig bent. Het is voor ons niet leuk om steeds te moeten zeggen dat je leuk, handig en superslim bent..." Uh....oké...*bloos*

Sindsdien ga ik met de billen bloot zodra ik signalen opvang waaruit blijkt dat ik mezelf weer klein maak,  want old habbits die hard. Ja, ik hou van haken! Ook toen het niet hip was... En ik ben trots op mijn dekentje, ook al is het niet het toonbeeld van stijl en klasse. Ik hou ook van tuinieren, al heel lang. En er zijn boeken die IEDEREEN geweldig vindt, maar waar ik mijn hoofd niet bij kan houden. Niets ten nadele van de mensen die dat wel kunnen hoor... En weet je...ik vind het ook helemaal niet erg als jij niet van Goede Tijden Slechte Tijden houdt, ik vind het wél leuk om met mijn gezin naar de ontwikkelingen in Meerdijk te kijken...hoe burgerlijk dat ook mag klinken.  Maar ik vind het ook niet erg dat jij naar Hart Van Nederland kijkt hoor...écht niet...

Ik omarm mijn kracht, mijn eerlijkheid en laat zien wie ik ben. Daar word ik steeds beter in trouwens en ik merk dat je daar veel open- en eerlijkheid voor terugkrijgt. Je leert de mensen kennen. Neemt niet weg dat ik een zacht persoon blijf hoor. Wankelmoed bestaat niet uit het jezelf kleineren maar uit het laten zien dat je heel begaafd bent en daar bovenop óók nog durft toe te geven dat je niet alles weet of kan. En passant kom je er dan vaak achter dat andere mensen ook "maar wat doen".

Ben jij wankelmoedig?