Ja maar...

 

En ineens was daar dit stukje van Barbara, mijn vriendinnetje waarmee ik onderstaande afspraak maakte

 

Zij verwijst op haar prachtige blog naar mijn schrijfsels en zegt daar ook nog iets liefs over. ( Dank je wel skatje) Direct overviel mij een gevoel van: "Ja maar..."

 

Ken je dat?

Je moeder vraagt: "Wat gaan jullie eten?"

Standaard antwoord: "Boontjes..." Ook al at je voor de tiende keer die maand patat; boontjes waren altijd goed.

 

Je vriendin staat onverwachts op de stoep.

Gelijk zeg je: "Let maar niet op de rommel hoor, ik ben een beetje ziek geweest"

Terwijl iedereen weet dat het a) helemaal niet zo rommelig is of b) (en dat is in mijn geval) je een beetje een rommelkontje bent en je opmerking nergens op slaat. Je was vast een beetje ziek, maar rommelig is het altijd.

 

Een complimentje over je kleding.

Antwoord: "Oh dat heb ik al járen" of "Ja? Joh, uitverkoopje, stelt niets voor..."

 

Dus nu ook:

 

"Ja maar....ik heb nog niets geschreven..." en

"Ja maar....kijk nu eens! Mijn filterloze blog ziet er niet uit!" en

"Ja maar...zó leuk is het toch ook niet!"

 

Kortom, bezwaren te over. Terwijl ik éigenlijk heel trots op mijn blog ben. En eerlijk gezegd vind ik het nogal stoer dat ik heb besloten om het filterloos te houden. Een doorkijkje in mijn echte leven. Niets ten nadele van de prachtige foto's en inrichtingen die ik in blogland voorbij zie komen overigens. Mijn besluit voor filterloos is vooral genomen omdat ik niet zo'n ster ben in zowel fotograferen als bewerken. De sluimerende perfectionist in mij (jawel, die bestaat) doet het liever "helemaal niet" als "niet goed". Daarom; filterloos. Maar wat ben ik trots op het blog van Barbara, www.barbaramama.nl. Niet beter maar anders (zij kan namelijk wel fotograferen en bewerken) (en goed ook). En eigenlijk ook niet zo anders...niet voor niets noemen wij elkaar "Spiegeltje" (jahaaaa, teiltjes in het gootsteenkastje. Neem ruim, er is genoeg)

 

Wat is dat toch met die valse bescheidenheid van vrouwen? Waarom zou je naar beneden halen wat eigenlijk op de bovenste plank van TROTS zou moeten staan? En waarom zou je voor anderen denken? Misschien vond mijn moeder het wel heel raar dat ik drie keer per week "boontjes" at, misschien ook niet... En oude of goedkope kleding is niet per definitie stom. Dat vind ik, maar ik weet zeker dat "jullie" dat ook vinden. In een rommelig huis wordt "geleefd"...persoonlijk vind ik dat een héél goed excuus voor rondslingerende sokken en wat jullie ervan denken? Dat mogen jullie ervan denken. De koffie smaakt er niet minder om en mijn persoonlijkheid verandert er niet door.

 

Daarom, lieve lezers van Barbaramama.nl, welkom op mijn blog, in mijn leven, in mijn hersenspinsels en mijn wankelmoed. Ik hoop je vaker te zien.